Koniec lata.

Piątek. Słońce. Czego trzeba więcej, żeby się cieszyć? Nawet jeśli jutro dyżur.
Zwarliśmy szyki, dzieci, dziadek i reszta do wozu i ahoj przygodo!
Zanim zdążyliśmy się zmęczyć odpoczęliśmy:)

W międzyczasie obskoczyłam okoliczne krzaki w poszukiwaniu widoczków:

No i chyba, gdzieś tu zgubiłam swoje kultowe okulary, "które noszą tylko niezwykłe kobiety".

Jak się zorientowałam, zaklęłam szpetnie po francusku zupełnie jak książę pan z Rumcajsa, wzięłam głęboki oddech i popatrzyłam w górę licząc do 50.

Jak już odpoczęliśmy zrobiło się ciemnawo więc wróciliśmy do domu.
Główny atak jeziora ma nastąpić jutro.